1in.am-ը գրում է.

«Մեկ ընտանիքի պես ենք: Չեք պատկերացնի՝ ինչ գեղեցիկ կոլեկտիվ ենք ձևավորել հավաքականում: Մեկ ընտանիք ենք դարձել: Դարձել ենք այն հավաքականը, որի մասին մենք միշտ երազել ենք: Մի՛ տվեք այդ անունները, որոնք կգան, մոլախոտի պես կմտնեն և կքայքայեն մեր հավաքականը: Հիմա հիանալի մթնոլորտ է հավաքականում: Մեկ ընտանիք է: Թողեք հավաքականը հանգիստ իր խաղերը խաղա». այս հայտարարությունը Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիայի նախագահ Ռուբեն Հայրապետյանն արել էր Մոնտենեգրոյի հետ հանդիպումից մոտ մեկ շաբաթ առաջ՝ պատասխանելով հարցին՝ հնարավո՞ր է արդյոք ազգային թիմի կազմում նորից տեսնենք դարպասապահ Գևորգ Կասպարովին:

Հայկական ֆուտբոլի ընտանիքի հոր կամ պապայի երազած հավաքականը Պոդգորիցայում ուղղակի նվաստացրեց Հայաստանը: Եթե Հայրապետյանը նման հավաքականի մասին էր երազել, ապա կարելի է նրան շնորհավորել երազանքի իրականացման կապակցությամբ և խնդրել հեռանալ ֆուտբոլային ընտանիքից: Շատ ֆուտբոլասերներ խայտառակ պարտության մեջ մեղադրում են ֆուտբոլիստներին, հավաքականի մարզչին, բայց նրանք ամենևին մեղք չունեն տեղի ունեցածի մեջ: Նրանք արեցին այն, ինչ կարող էին:

Մոնտենեգրոյի դեմ ըստ էության չունեինք դարպասապահ, չունեինք պաշտպանություն, չունեինք հարձակվող: Ֆուտբոլային ընտանիքի հայրը ՀՖՖ-ն գլխավորում է արդեն 15 տարի: Այդ 15 տարիների ընթացքում նրան և նրա գլխավորած ֆուտբոլային համակարգին այդպես էլ չհաջողվեց պատրաստել գեթ մեկ նորմալ դարպասապահ: Ֆուտբոլային համակարգին չհաջողվեց պատրաստել գեթ մեկ նորմալ հարձակվող: Հայրապետյանի ֆուտբոլային սերնդի պատանեկան հավաքականները այսօր ընտրական մրցաշարերում մինչև 20 գոլից ավելի բաց չեն թողնում՝ Երևան չեն վերադառնում: Այդ տղաները վաղը պետք է խաղան ազգային հավաքականո՞ւմ:

Ունեինք-չունեինք մեկ հարձակվող ունեինք՝ ի դեմս Յուրա Մովսիսյանի, որին Հայրապետյանը վռնդեց: Հայաստանի մասշտաբով միակ նորմալ դարպասապահ Գևորգ Կասպարովը ևս պապայի սև ցուցակում է: Առանց զրահաբաճկոնի կրակահերթի տակ չեն կանգնում: Նման պատասխանատու խաղում Արսեն Բեգլարյանին դարպասը վստահելը ինքնասպանություն էր: Բախտի բերմամբ կարելի է հաղթել մեկ անգամ, երկու անգամ, բայց ոչ ավելի: Կարիբյան ծովից սիրողական մակարդակի ֆուտբոլիստներին հրավիրելով և ընկերական հանդիպում անցկացնելով՝ հավաքական չեն փորձարկում: Ո՞ւմ կամ ինչի վրա էիք հույսներդ դրել. որ Հենրիխ Մխիթարյանը մեկ-երկու գոլ ոնց էլ լինի՝ կխփի՞:

«Չեմ կարծում, որ խաղը կախված է միայն Հենրիխ Մխիթարյանից։ Կարծում եմ՝ այդ պարտությունները հոգեբանական բնույթ ունեին։ Հենրիխը մեզ համար շատ կարևոր ֆուտբոլիստ է, բայց եթե չլինեն մյուս տասը, ինչպես ասում են՝ «մեկը դաշտում զինվոր չէ»։ Հենրիխը պետք է թիմին, իսկ թիմը՝ Հենրիխին»,- Մոնտենեգրոյի հետ հանդիպմանը նախորդած մամուլի ասուլիսի ժամանակ ասաց Հայաստանի ազգային հավաքականի գլխավոր մարզիչ Արթուր Պետրոսյանը՝ պատասխանելով այն դիտարկմանը, թե առանց Հենրիխ Մխիթարյանի թիմը չի վաստակել ոչ մի միավոր, իսկ նրա վերադարձից հետո հաղթել է երկու խաղում։

Երբ համակարգը, տվյալ դեպքում՝ ֆուտբոլային ռեժիմն արդեն սպառված է, Մխիթարյանը ոչինչ չի կարող անել: ԱՄՆ ազգային հավաքականի նախկին ֆուտբոլիստ Ալեկո Իսկանդարյանը, անդրադառնալով Հայաստանի ազգային հավաքականի խայտառակ պարտությանը, հայտարարել էր. «Հայաստանի այս հավաքականն ավելի լավ կաներ առհասարակ չներկայանար խաղին: Ոչ մի «սիրտ», ոչ մի մարտավարություն: Չեմ մեղադրում Մխիթարյանին՝ չփորձելու համար»:

Ցավալին այն է, որ այսօր իրավիճակը փրկելու որևէ հեռանկար չի նշմարվում: Քանի դեռ հայկական ֆուտբոլը գտնվում է ՀՖՖ ներկայիս նախագահի բռի մեջ, նման խայտառակությունները շարունակական են լինելու, ասել է թե՝ «քանի պապան սաղ ա, երեխեքը շոկոլադ են ուտելու»:

Նյութի աղբյուրը՝ 1in.am