«Իրավունք» թերթը գրել է, որ «Երեւան-Ստեփանակերտ ճանապարհահատվածում տեղակայված ռու­սական խաղաղապահ պահակակետե­րում ուժեղացված հսկողություն է սկսվել այն բանից հետո, երբ Ադրբեջանի դե­մոկրատիայի եւ մարդու իրավունքների ինստիտուտի ղեկավար Ահմեդ Սահիդովը թվիթերյան գրառ­ման մեջ նշել է, թե հունիսին Ստեփանակերտն ամբողջությամբ անցնելու է Ադրբեջանի զինված ուժերի հսկողու­թյան տակ: Խաղաղապահները կանգ­նեցնում են մեքենաները, հատ-հատ ստուգում մարդկանց եւ բեռնախցիկը»:


Տարօրինակ կարող է թվալ, թե ինչու են այս կապակցությամբ ռուս զինվորականներն ուժեղացրել Երեւան-Ստեփանակերտ ճանապարհի հսկողությունը: Ռուսաստանի հեղինակած եռակողմ թղթով Արցախը զրկվել է անվտանգության ու պաշտպանության հնարավորություններից եւ դարձել ռուսերեն ասած «պռոխոդնոյ դվոռ» թուրքերի համար, նկատի առնելով նաեւ Արցախի միջով անցնող թուրքական «աղեղը», եւ եթե Ստեփանակերտը վերահսկողության տակ վերցնելու սպառնալիքը ենթադրում է ռազմական գործողություններ, ապա դրանք հաստատ տեղի են ունենալու ոչ Հայաստանից:


Հայաստանում սովորաբար «ոգեւորություն» է առաջանում Բաքվից երբեմն-երբեմն հնչող նման հայտարարություններից, այն հույսով, թե դրանք ռուսներին «թասիբի» կգցեն: Այնինչ, դրանք «լրացնում» են Արցախը Հայաստանից պոկելու եւ կարգավիճակը ոչնչացնելու ռուսական քաղաքականությունը. մի կողմից, դրանք կոչված են մեղմելու ՌԴ հակահայ քաղաքականության հանդեպ վերաբերմունքը, մյուս կողմից՝ ավելի ուժեղացնել խաղաղապահների հանդեպ հայերի հույսերը, ինքնուրույն քայլերից հետ պահելու համար: Ռուս-թուրքական համաձայնությունները եւ «տարաձայնությունները» միասնական համալիր են, այդ թվում քարոզչական պլանում: Ռուսական զորքը Արցախում իրականացնում է Կրեմլի քաղաքականությունը, ոչ ավելի, իսկ այդ քաղաքականությունը վաղուց պարզ է բոլորին: Բաքվից հայտարարության պատրվակով Երեւան-Ստեփանակերտ ճանապարհի ուժեղացված հսկողությունը դրա ապացույցն է: