«Լեզուս իմ թշնամին է»,- ասվում էր Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի քարոզչական պաստառներում: Նախնական գաղափարը եղել է բարոյահոգեբանությանը վնաս պատճառող լուրերի տարածումը կանխելը, գրում է The Week-ը:

«Նախագահ Ջո Բայդենը կարծես բավական ծեր է, որպեսզի հիշի այս կարգախոսի սկզբնական օգտագործումը: Բայց նրան պետք է հիշեցնել դրա մասին՝ անզգույշ հայտարարություններից խուսափելու համար։ Երեկ Դե Մոյնում ելույթի ժամանակ Բայդենը Ռուսաստանին մեղադրել է Ուկրաինայում «ցեղասպանություն» իրականացնելու մեջ։ Քանի որ դա շատ լուրջ մեղադրանք է, որը տեսականորեն կարող է հանգեցնել միջազգային տրիբունալի, վարչակազմի պաշտոնյաները նախկինում խուսափում էին օգտագործել այդ տերմինը: Ուստի Բայդենը ստիպված եղավ որոշ հռետորական ճշգրտումներ անել նույն օրը ավելի ուշ: Օդանավակայանում լրագրողների հետ զրույցում նա պարզաբանեց, որ «իրավաբաններին թույլ կտա միջազգային մակարդակով որոշել, թե արդյոք դա (սահմանումը) համապատասխանում է (ցեղասպանության) պահանջներին, բայց ինձ թվում է, որ այդպես է»:


Սա առաջին դեպքը չէ, երբ Բայդենի հայտարարությունները խնդիրներ են ստեղծում նրա արտաքին քաղաքականության համար։ Անցյալ ամիս Լեհաստանում նախագահը հանգեց ակնհայտ ինքնաբուխ եզրակացության, որ «այդ մարդը [Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը] չի կարող մնալ իշխանության ղեկին»։ ԱՄՆ պաշտոնյաները խուճապի մատնվեցին եւ պնդեցին, որ ռեժիմի փոփոխությունը Միացյալ Նահանգների նպատակը չէ: Նրանք ոչ ճշմարտանման պնդում էին, որ Բայդենը նկատի է ունեցել միայն Պուտինի ազդեցությունը հարեւան պետությունների վրա, այլ ոչ թե նրա դիրքը բուն Ռուսաստանում:

Այս անփութություններն ավելի քան ամոթալի խեղաթյուրումներ են տարեց քաղաքական գործչի կողմից, ով երկար ժամանակ ըստ սցենարի չի խոսել: Դրանք սպառնում են խաթարել ուկրաինական պատերազմին Բայդենի մեծապես հաջողված մոտեցումը: Չնայած ոչ թռիչքային գոտի ստեղծելու կոչերին՝ Բայդենը մերժել է ուղղակի միջամտությունը, որը կարող էր հանգեցնել միջուկային պատերազմի: Նա նաեւ հարաբերական միասնություն էր պահպանում ՆԱՏՕ-ի անդամների միջեւ՝ չնայած նրանց տարբեր աստիճանի հանդուրժողականությանը ռազմական եւ տնտեսական բեռի նկատմամբ:

Բայց հանպատրաստից արտահայտությունները, որոնք Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի մշուշոտ հիշողություններ են արթնացնում, սպառնում են խախտել այդ հավասարակշռությունը: Պուտինյան Ռուսաստանը շատ հեռու է նացիստական Գերմանիայից։ Ու թեեւ հակամարտության ապագան պարզ չէ, դժվար թե այն ավարտվի ռուսական զորքերի կապիտուլյացիայով կամ ռուսական կառավարության վերակազմավորմամբ։

Հատկապես, երբ խոսքը վերաբերում է միջուկային զենքին, նախագահները պետք է խստագույն կարգապահություն պահպանեն իրենց խոսքում եւ չբարձրացնեն խաղադրույքներն ավելի բարձր, քան դրանք արդեն կան: Հանուն իրենց եւ մեր բարօրության՝ Բայդենը պետք է բերանը փակ պահի»։