Հոր մահից հետո տղան որոշում է մորը ծերանոց տանել։ Նա այդ քայլը բացատրում է ժամանակ և համբերություն չունենալով։ Մորը տեղավորելուց հետո նա շատ քիչ էր այցելում նրան։ Մի անգամ որդուն ծերանոցից զանգահարեցին և ասացին, որ մայրը հիվանդ է և մահանում է։
Տղան շտապ գնաց այնտեղ։ Նա փորձում էր իմանալ, թե ինչ կարող է անել նրա համար, ահա թե ինչ մայրը պատասխանեց. «Ես ուզում եմ, որ դու ծերանոցում օդամղիչներ տեղադրես, քանի որ դրանցից այստեղ չկա։ Բացի այդ գնիր նոր սառնարաններ, որ մթերքը չփչանա։ Այս տարիների ընթացքում ես շատ հաճախ եմ առանց ընթրելու քնել»։ Սա շատ զարմացրեց տղային։ Նա հարցրեց մորը, թե ինչո՞ւ է նա այդքան սպասել իրեն, որ դա ասի։ Մայրը նայեց տղայի աչքերին և պատասխանեց. «Տղաս, ես համակերպվել եմ քաղցին և շոգին։ Այն բանից, ինչից ես իրականում վախենում եմ՝ դա այն է, թե ինչպես ես դու դիմանալու այս ամենին, երբ քո երեխանները քեզ բերեն նմանատիպ վայր»։