Նախօրեին բավական աղմուկ էր հանել մի տեղեկություն, կապված Մարտի 1-ի գործով Սեյրան Օհանյանին մեղադրանք ներկայացնելու հետ: Տեղեկությունը հետո ջնջվեց լրահոսից, առավել եւս տեղիք տալով դավադրապաշտական կասկածների, հատկապես Հանրային հեռուստաընկերության եթերում ՀՔԾ պետ Սասուն Խաչատրյանի հարցազրույցի ֆոնին:

Նախապես ազդարարվել էր, որ նա հայտարարելու է նախկին բարձրաստիճան պաշտոնյայի մեղադրանք ներկայացնելու մասին: Սասուն Խաչատրյանն ասաց, որ դա Արմեն Գեւորգյանն է, բայց ոչ անմիջապես Մարտի 1-ի գործով: Ու քանի որ ավելի վաղ տարածվել էր Սեյրան Օհանյանի մասին տեղեկությունները, տարածվեցին նաեւ կասկածներ, որ Օհանյանի մեղադրանքը այսպես ասած հանվել է ինչ-ինչ պատճառներից ելնելով:

Անտրամաբանական կլինի, եթե Սեյրան Օհանյանը Մարտի 1-ի գործում չանցնի առնվազն որպես վկա: Նա այդ ժամանակ եղել է ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի պետը: Միաժամանակ անտրամաբանական կլինի, եթե որպես վկա չանցնի նաեւ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը, ու թերեւս նաեւ Մանվել Գրիգորյանը՝ որն իհարկե այլ գործով մեղադրյալ է, ու Գագիկ Մելքոնյանը:

Բանն այն է, որ փետրվարի շուրջօրյա հանրահավաքների ընթացքում Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը հայտարարեց, որ Մանվել Գրիգորյանն ու Գագիկ Մելքոնյանը, ովքեր այն ժամանակ պաշտպանության փոխնախարարներ էին, գլխավոր շտաբի պետ Սեյրան Օհանյանի հետ բանակցում են բանակը ժողովրդի դեմ չհանելու համար:

Հենց դրանից հետո Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը հրապարակին առաջարկեց վանկարկել Մանվել-Մանվել եւ Գագիկ-Գագիկ:

Ի՞նչ են բանակցել Սեյրան Օհանյանն ու Մանվել Գրիգորյանը: Ինչո՞վ է ավարտվել այդ բանակցությունը: Ռոբերտ Քոչարյանը նախապես տեղեկացված եղե՞լ է Սեյրան Օհանյանի եւ Մանվելի բանակցությունից, թե՞ այդ մասին տեղեկացել է հետո: Ինչու՞ Ռոբերտ Քոչարյանը Մոսկվայից վերադառնալուց հետո, հավաքելով բանակի հրամկազմը, Մանվել Գրիգորյանին ու Գագիկ Մելքոնյանին ազատեց պաշտոններից, իսկ Սեյրան Օհանյանին՝ ոչ: Օհանյանին ո՞վ էր լիազորել այդ բանակցությանը: Իսկ Սերժ Սարգսյանը տեղյա՞կ էր Սեյրան Օհանյանի ու Մանվել Գրիգորյանի բանակցությունից, որի մասին հայտարարել էր Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը: Եվ արդյոք դա չի եղել պատճառը, որ Ռոբերտ Քոչարյանը չի ազատել Սեյրան Օհանյանին: Թե՞ ընդհանրապես չի եղել այդպիսի բանակցություն, կամ բանակցությունը եղել է բոլորովին այլ թեմայով, քան այն, ինչ հայտարարել էր Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը:

Մարտի 1-ից 40 օր հետո ստանձնելով նախագահի պաշտոնը, Սերժ Սարգսյանը Սեյրան Օհանյանին նշանակեց պաշտպանության նախարար, մինչեւ 2016 թվականի սեպտեմբեր: Դրանից հետո Սեյրան Օհանյանը մերժեց ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար լինելու Սարգսյանի առաջարկն ու դարձավ ընդդիմություն, խորհրդարանի ընտրությանն էլ գլխավորելով ՕՐՕ դաշինքը:

Դաշինքը չհայտնվեց խորհրդարանում: Ընտրությունից մի քանի օր առաջ ձերբակալվեց դաշինքի ոչ պաշտոնական առաջնորդ Սամվել Բաբայանն ու կալանավորվեց: Դա գործնականում կազմալուծեց դաշինքը, որը պաշտոնապես ստացավ մոտ 30 հազար ձայն:

ՕՐՕ դաշինքը գործնականում միակ ուժն էր, որ խոսում էր հետընտրական զարգացումների պատրաստ լինելու մասին: Բայց Բաբայանի ձերբակալությունը թերեւս արգելափակեց այդ հեռանկարը:

Ներկայում դաշինք չկա, առաջնորդներից ակտիվ է միայն Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, որը իր Ժառանգության համար փնտրում է նոր խորհրդարանի մուտքի հնարավորություն: Հետաքրքիր է, որ Քոչարյանի գործի առիթով լռություն է պահում դաշինքի մյուս առաջնորդը՝ Վարդան Օսկանյանը, որը նրա հետնախագահական տասնամյակում թերեւս Քոչարյանին ամենահավատարիմ գործիչներից էր, իսկ Մարտի 1-ի կեսօրին՝ իշխանության փաստացի խոսնակը:

Ի դեպ, ոչ պակաս տարօրինակ կլինի, եթե քննությունը հարցեր չունենա նաեւ Վարդան Օսկանյանին: Սերժ Սարգսյանին եղած հարցերի մասին խոսելը թերեւս ընդհանրապես ավելորդ է:

Նյութի աղբյուրը՝ Lragir.am