Live45today-ը գրում է.
Կինը փախավ տանից՝ թողնելով ամուսնուն երեխաների հետ, երկու օր անց նա նամակ ստացավ..
Աշխատանքից հետո վերադառնալով տուն ՝ ընտանիքի հայրը որոշեց հանգիստ դիտել ֆուտբոլային հանդիպումը։ Սակայն այդ երեկոն նման չէր լինելու մյուս սովորական երեկոներին, կինը հեռացավ ՝ կորցնելով համբերությունը:
Երեխաները մնացին իրենց հոր մոտ: Կյանքը հանկարծ գլխիվայր շրջվեց: Երկու օր անց կինը նամակ ստացավ․.
«Սիրելիս, Մենք մի երկու օր առաջ կ ռվել էինք: Եկա տուն, հոգնած, ուզում էի ընկնել բազմոցին և դիտել ֆուտբոլային հանդիպումը: Դու վատ տրամադրություն ունեիր, և շատ հոգնած էիր: Երեխաները կ ռվում էին, փոքրիկը գոռում էր։
Դու ինձ ասացիր․ Լավ կլիներ օգնեիր ինձ, ես չեմ հասցնում, այլևս ուժ չունեմ։ Ես ջ ղայնացած պատասխանեցի․ Ես ամբողջ օրն աշխատել եմ, որպեսզի դու կարողանաս անընդհատ տանը մնալ , իսկ երեկոյան ուզում եմ հանգստանալ։
Այդ ժամանակ դու հեռացար՝ դուռը շրխկացնելով։ Ես աշխատանքից մեկ օր արձակուրդ վերցրի և երեխաների հետ տանը մնացի: Ես ողջ օրը վազվզեցի, շատ հոգնեցի, ոչ մի ազատ րոպե չեմ ունեցել, որպեսզի լոգանք ընդունեմ։
Երեկոյան ես ինձ այնքան ուժասպառ էի զգում, որ կարող էի մոտ 20 ժամ քնել, բայց դա անհնար էր, քանի որ երեխան արթնանում էր և գո ռում ամեն երեք ժամը մեկ: Երկու օր ու մեկ գիշեր առանց քեզ եմ ապրել: Հասկացա. Ես հասկանում եմ, թե որքան ես հոգնել:
Ես հասկացա, որ մայր լինելը մշտական զո հողություն է: Ես հասկացա, որ դա շատ ավելի բարդ է, քան 10 ժամ գրասենյակում նստելը և ֆինանսական լուրջ որոշումներ կայացնելը:
Ես հասկացա. Դու զո հեցիր քո կարիերան և նյութական ազատությունը, որպեսզի լինես քո երեխաների կողքին:
Ես հասկացա, թե որքան դժվար է, երբ քո ֆինանսական վիճակը կախված է ոչ թե քեզանից, այլ զուգընկերոջից: Ես հասկացա, թե ինչ ես զո հաբերում, երբ հրաժարվում ես ընկերների հետ երեկույթի գնալուց կամ մարզասրահ այցելելուց:
Ես հասկացա, թե ինչ ես զգում, երբ փակված ես երեխաների հետ և կարոտում ես այն ամենը, ինչ կատարվում է քո շուրջ:
Ես հասկանում եմ, թե ինչու ես վի րավորվում, երբ մայրս քննադատում է քո դաստիարակության մեթոդները: Ոչ ոք չի հասկանում երեխաներին, քան իրենց մայրը:
Ես հասկացա, որ մայրերը հասարակության մեջ ամենամեծ պատասխանատվությունն ունեն: Ցա վոք, ոչ ոք դա չի գնահատում: Ես պարզապես չեմ գրում այս նամակը`ասելու, թե որքան եմ կարոտում քեզ:
Ես հիանում եմ քեզանով։ Կնոջ, մոր և տնային տնտեսուհու դերը հասարակության մեջ, իրոք որ, ամենաքիչն է գնահատվում:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց Live45today-ը
