Մասնագիտություն ընտրելիս պետք է կենտրոնանալ ոչ միայն ապագա եկամուտների, այլ նաև անձնական աճի հնարավորությունների վրա: Այս մասին հայտարարել է Ռուսաստանի կրթության ակադեմիայի (ՌԱՕ) ակադեմիկոս, Մոսկվայի պետական համալսարանի հոգեբանության ֆակուլտետի անհատականության հոգեբանության ամբիոնի վարիչ Մ.Վ. Լոմոնոսով Ալեքսանդր Ասմոլովը:
Մասնագետի կարծիքով՝ պետք է մասնագիտություն ընտրել «ոչ թե մարդ աշխատանքի համար, այլ աշխատիր մարդու համար» սկզբունքով։ Միևնույն ժամանակ, բուհ ընդունվող շրջանավարտները պետք է կենտրոնանան առաջին հերթին սեփական շահերի, այլ ոչ թե մասնագիտության կարևորության վրա այսօր։
«Արժե կենտրոնանալ այն ուսումնական հաստատությունների վրա, որոնք տալիս են հիմնարար գիտելիքներ, որտեղ մասնագիտության նեղ շրջանակում ուսուցանելուց բացի, ուսանողների մոտ զարգացնում են համընդհանուր իրավասություններ՝ քննադատական մտածողություն, թվային աշխարհում հաղորդակցվելու կարողություն, լեզուներից գիտելիքներ»,- ասել է Ասմոլովը։
Նա նաեւ նշել է, որ ծնողները չպետք է ճնշում գործադրեն իրենց երեխայի վրա բարձրագույն ուսումնական հաստատության ընտրության հարցում։ Հոգեբանն ընդգծել է, որ չափահասը չպետք է ելնի «միայն ես եմ ճիշտ» դիրքից, եթե ապագայի վերաբերյալ իր հայացքներում համաձայն չէ երեխայի հետ։
Ըստ փորձագետի՝ հասարակությունը վաղուց ենթարկվել է «բուհական ցենտրիզմին»։ Նրա պատճառով համարվում էր, որ եթե երեխան բուհ չի ընդունվում, սա ծնողի ձախողումն է։ Հետևաբար, դեռևս կան ուսումնական հաստատություններ, որտեղ մեծահասակ երեխաներին «հանձնում» են առանց ցանկության՝ իրենց հավակնություններն իրականացնելու համար։
«Եթե երեխային ստիպեն ապրել «կողքի քայլն ընկալվում է որպես փախուստ, իսկ ցատկը՝ թռչելու փորձ» կարգախոսով, երկխոսությունն աներևակայելի դժվար կլինի։ Մենք՝ մեծահասակներս, պետք է հասկանանք, որ այսօր մասնագիտությունների աշխարհը և հաջողության մոդելները նույնպես շատ են փոխվում», – ասել է Ասմոլովը:
Նա հավելել է, որ երեխաները չեն ցանկանում սոցիալական հեղինակություն չունեցող մասնագիտություններով զբաղվել՝ ոչ միայն ցածր աշխատավարձի պատճառով, այլև այն պատճառով, որ հասարակությունը նրանց վերաբերվում է թերահավատորեն։ Միաժամանակ կան մի շարք մշտապես համապատասխան մասնագիտություններ, օրինակ՝ բժիշկ, հոգեբան, ՏՏ մասնագետ և այլն։
«Բոլոր մասնագիտությունները, որոնք կարող են ուրիշներին հասկանալու բանալին լինել, չեն կորցնի իրենց արդիականությունը», – եզրափակել է փորձագետը:
