Ազգային գույներ հաղորդաշարի հյուրն այսօր երգիչ Դավիթ Ամալյանն է:
-Մի առիթով ասել եք, կյանքում պատերազմից շատ վախենում եմ փառքից, որովհետև երգերս, որոնք գրել եմ իմ ընկերների համար պետք չեն նրանց: Նրանք այսօր չկան, իսկ ես երգելով ստանում եմ ծափահարություններ:
Մտքեր կան, որ էմոցիայից են ծնվում և առանձնապես փիլիսոփայական չէ, զգայական են և ես այդ միտքը, որ ասել եմ, ասել եմ որևէ հուզվածության առիթով,ասացի տերն է իջացրել մեզ ավելի քան բառերով մեկնաբանել են, դուք ասացիք արդեն ֆիզիկապես հնարավոր չի:

Այսինքն ես չեմ կարող բացատրել, խի եմ ամաչում ապրելուց, էտքանը արդեն ամփոփում ա իմ ասածը: Ես ավելի կոնկրետ էտ նույն միտքը մի հաղորդման մեջ, մի անգամ չէ մի քանի անգամ եմ ասել: Ցուլի մասին երգ գրվեց, իմ առաջին երգարվեստում, առաջին ելույթս դա եղավ՝ իր մոր խոսքերով: Դե երգը գրվեց որպես զգացողություն, որպես զգացողականություն: Էտ օրերին մենք երգում էինք, Ցուլի յոթին արդեն էտ երգը կար, տղեքով գերեզմանում երգել ենք:

Մանրամասը՝ տեսանյութում;