Վարսիկ Ճաղարյանը գրում է. Մի խումբ անշնորհակալ ղարաբաղցիք այսօր սիգնալ տալով ընկել էին քուչեքը…սերժը եկելա՞…հարգելի ղարաբաղցիներ մենք գիտենք, որ դուք շատ քիչ զո հեր ունեք` էն էլ հիմնականում քաղաքացիական , իսկ մենք, հայերս հազարավոր զո հեր ու անհայտ կորածներ ունենք, եթե դուք ուրախ եք, ապա հայ ազգը սգի մեջ է, սիգնալ տալով եւ այդպես ուրախ սրտով շախ ու շուխ անելով Հայաստանի մի քանի անթասիբների հետ գնացեք Ղարաբաղ, նշեք ձեր հաղթանակը ու հրճվեք որ հավատացին եկան ու զո հ դարձան դավադ րության;

Մեր ծնողները սգի մեջ են ու դեռ իրենց որդիներին շատերը հողին չեն հանձնել, մեր Եռաբլուրում դեռ ծաղիկները թարմ են` հողն էլ դեռ արցունքից թաց; Մենք գիտենք որ դուք հասաք ձեր ուզածին վարչապետին մեղ ադրելու համար օգնելով թշնա մուն ու նաև միանալով ձեր սիրելի ռուսիոին; Այո ,մենք ձեզ պարտ վեցինք սահմանին, բայց այստեղ, որտեղ մեր աչքի առաջ է, չեք կարողանա ոչինչ անել, այնպես որ հետ չեք գալու, մեր ձայնը մենք չեն նվիրելու, ոչ էլ վաճառեկու; Մեր տղաների հոգինները թեկուզ եռաբլուրում կամ գերեզմանում անհանգիտ են, խռռոված ու դավա ճանված ձեր գեներալ դավ աճանների կողմից , մի խանգարեք նրանց; գնացեք հրճվեք, բայց թաքուն, աննկատ, Հայաստանից հեռու; Հայաստանում սուգ է….