Դավիթի մասին բոլորս էինք խոսում անցած տարի. Չինչինի միակ շրջանավարտն էր։
Մասնակցեց 44 օրյա պատերազմին, վիրավորվեց, իսկ գիշերը կռվել է մինչև վերջ. տղերքի պահունակներըը դատարկ են եղել։


Դավիթն անսահման սիրում էր իր գյուղը` մանրակրկտորեն, ասում էր`
-Մեզնից լավ ոչ ոք չգիտի սահմանի ու երկրի խաղաղության գինը։ Ես չգնամ, բա ով գնա։
Երազանքնե՞ր, նպատակնե՞ր... որքա՜ն ուզեք...

Մարիամ Մարիկյան-ի ֆեյսբուքյան էջից