Հայոց լեզվի պատմության ամբիոնի դոցենտ Նարինե Դիլբարյանի գրառումը․ «Արցախի Հանրապետության Արտաքին գործերի նախարար Դավիթ Բաբայանի ճշմարիտ արձանագրումը՝ ի պատասխան այն բարձրագոչ, իրականում փարիսեցիական պնդումների, թե «խաղաղության դարաշրջանի» կողմնակիցները, թեև նշաձող են իջեցնում, բայց պայքարում են Արցախի բնակչության իրավունքների և անվտանգության համար.
«Ադրբեջանի կազմում ոչ մի կարգավիճակ չի կարող ապահովել Արցախի իրավունքները, ազատությունն ու ապագան։ Որպես համեմատություն կարելի է բերել նացիստական Գերմանիայի համակենտրոնացման ճամբարներ, որտեղ բանտարկյալները նույնպես իրավունքներ ու ազատություններ ունեին։ Օրինակ՝ նրանք կարող էին օրական 2 րոպե քնել, երազներ տեսնել։ Բայց արդյո՞ք դա երաշխավորում էր նրանց ապահով ապագան։ Դա երաշխավորում էր նրանց մահապատժը, գազախցիկները, հյուծվածությունը։ Ահա թե ինչ է մեզ սպասում: Այսինքն՝ մեր անվտանգության ու ազատությունների հարցերն ու շրջանակները գործնականում չեն տարբերվելու անվտանգության ու ազատությունների այն շրջանակներից, որոնք ունեին Օսվենցիմի և Բուխենվալդի բանտարկյալները»»: