«Երբ Աստված ստեղծում էր կնոջը, նա այդ օրը մինչև ուշ ժամ աշխատեց: Դա 6-րդ օրն էր: Նրա մոտ եկավ մի հրեշտակ և հարցրեց. «Ինչու՞ ես դու այդքան շատ ժամանակ ծախսում նրան ստեղծելու համար» :
Աստված պատասխանեց. «Նայիր այն բոլոր առանձնահատկությունները, որոնք ես պետք է հաշվի առնեմ նրան ստեղծելիս: Այն պետք է հեշտ լվացվող լինի, բայց ոչ պլաստիկ, պետք է ունենա 200-ից ավել շարժվող մասեր, բայց միևնույն ժամանակ սլացիկ լինի: Պետք է կարողանա ինքն իրեն բուժել, երբ հիվանդ լինի: Ի վիճակի լինի օրը 18 ժամ աշխատել:
Պետք է ունենա 2 ձեռք, բայց կարողանակ գրկել միանգամից մի քանի երեխաների, և այնպես պետք է գրկի, որ կարողանա բուժել ցանկացած ցավ. թե վնասված ծունկ և թե ցավող հոգի:Հրեշտակը զարմացավ. «Իսկ սա ստանդա՞րտ մոդել է: Բայց կարծում եմ դա անհնար է անել: Այսօրվա համար շատ աշխատանք կա անելու, կեսն էլ թող մնա վաղը կշարունակես»:
-Ոչ,- պատասխանես Աստված,- ես այն այսօր պետք է վերջացնեմ, և նա կլինի իմ սիրելին:
Հրեշտակը մոտեցավ կնոջը և ասաց. «Աստված իմ նա այնքան նուրբ է…»
-Այո նա փափուկ է, բայց ես նաև նրան շատ ամուր և ուժեղ եմ դարձրել: Դու չես էլ կարող պատկերացնել, թե նա ինչեր կարող է հաղթահարել: Նա նուրբ է և փափուկ, բայց նրա ներսում շատ ուժ կա:
-Իսկ նա մտածել կարո՞ղ է,- հարցրեց հրեշտակը:
-Նա ոչ միայն կարող է մտածել, այլև համոզել,- պատասխանեց Աստված:
Հրեշտակը կպավ կնոջ այտերին և ասաց. «Աստված կարծես նա թաց է ստացվել»:
— Ոչ,-պատասխանեց Տերը,- նա թաց չէ…դրանք արցունքներ են:
-Դա ինչի՞ համար է:
-Դա արտահայտում է նրա սերը, տխրությունը, միայնաությունը, տանջանքը և հպարտությունը:
Հրեշտակը իրոք տպավորված էր…
«Տեր իմ, դու իրոք հանճար ես: Ամեն ինչի մասին մտածել ես… նա իրոք հրաշալի է:
-Օ, այո,- պատասխանեց Աստված,- նա ունի ուժ, որով կարող է զարմացնել տղամարդուն: Նա կարող է ծիծաղել, երբ հազիվ է զսպում արցունքները: Կօգնի ուրիշին, երբ ինքը օգնության կարիք ունի:
Միայն նրա մի հայացքը կարող է անել այն, ինչ տղամարդը անզոր է…Հրեշտակը ոչինչ չեր կարողանում ասել, միայն նայում էր հիացած…Հետո Աստված խորը հոգոց հանեց և ասաց. «Բայց կա մի բան, որ եթե նա ինքը չուղղի, այն կարող է կործանել նրա կյանքը»:
-Եվ ի՞նչն է դա,-հարցրեց հրեշտակը:
ՆԱ ՉԳԻՏԻ ԻՐ ԳԻՆԸ…,- պատասխանեց Աստված:»