Ես բավականին լավ եմ վաստակում, սակայն ինչպես շատերն են անում, դրա մասին աջ ու ձախ չեմ պատմում և ինքս ինձ չեմ գովաբանում։
Այս պահի դրությամբ միայնակ եմ, երբեմն աղջիկների հետ գնում եմ ժամադրութ-յունների։ Ծանոթանում եմ նրանց հետ սոցիալական կայքերի միջոցով։
Վերջին 2 ամիսների ընթացքում շփվում էի մի շատ հետաքրքիր անձնավորության հետ։ Անունը ասել չեմ ուզում, կրճատ ներկայացել էր որպես Միլա։ Ահա եկավ ժամանակը, որ իրականում հանդիպենք։
Միլան 30 տարեկան է։ Շատ լավ տեսք ունի, հմայիչ է, գեղեցկադեմ։ Համենայն դեպ, լուսանկարների վրա նրա տեսքը գերող էր։
Սկզբում ուզում էի գործել սովորական դարձած սցենարով․ ռեստորան, զբոսանք։ Սակայն հետո համացանցում մի հոդված կարդացի, որտեղ պատմում էին աղջիկների մասին, ովքեր հատուկ հանդիպում են տղամարդկանց հետ՝ ընթրելու, լավ ժամանակ անցկացնելու համար, իսկ հաջորդ օրվանից զանգերին չեն պատասխանում։
Անկեղծ ասած, չէի ցանկանա նման ծուղակում հայտնվել,ու այդ պահին գլխումս մի միտք ծագեց․ ձևանալ աղքատ։
Միլայի հետ պայմանավորվեցինք հանդիպել մետրոյի մետ։ Ասացի, որ չեմ գնա նրա հետևից այն կայանը, որտեղից ինքը գալու էր՝ ակնարկելով, որ չեմ կարող 2 ժետոն գնել։ Հանդիպեցինք։ Միլան շքեղ տեսք ուներ։ Առաջարկեց գնալ սրճարան, սակայն ասացի, որ պատրաստ չեմ։ Միլան կարծես հասկացավ, ինչ նկատի ունեմ, ժպտաց․
— Ես եմ հրավիրում, արի գնանք։
Նստեցինք, ընթրեցինք, նոր ծանոթս խնդրեց հաշիվը ու վճարեց․․․ 12 000 դրամ, դեռ մի բան էլ թեյավճար թողեց։ Ես ամոթից այրվում էի։ Հրաժեշտ տվեցինք միմյանց։ Հենց հասա տուն, գրեցի նրան, ասացի, որ կհասկանամ, եթե այլևս չցանկանա հանդիպել հետս։
Իսկ Միլան, ի զարմանս ինձ, պատասխանեց, որ ինձ հետ շատ հետաքրքիր էր, և նրա համար կարևոր չէ իմ ֆինանսկանա վիճակը։
Իհարկե հետո ես ներողություն խնդրեցի, սակայն չասացի, որ դա արել էի նրան ստուգելու համար, պարզապես ստեցի, որ տանն էի թողել դրամապանակս, սակայն չէի ուզում չեղարկել ժամադրությունը։
Այնպես որ բոլորը տարբեր են, և եթե ունեցել եք դառը փորձ, մի կարծեք, թե միշտ նույն կերպ է լինելու։