YerevanNews.am-ը սկսում է հարցազրույցների շարք, որը նպատակ ունի հանրությանը ներկայացնել տրանսպորտի ուղեվարձի թանկացման դեմ պայքարող մասնակիցներին անհատապես: Այս հարցազրույցների միջոցով կփորձենք հնարավորինս շատ տեղեկատվություն տրամադրել հանրությանը` թյուր կարծիքներից ու ապատեղեկատվությունից խուսափելու համար : Առաջինը ներկայացնում ենք անժամկետ նստացույց  հայտարարած Վահագն Մինասյանի հետ անցկացրած հարցազրույցը: Նշենք, որ Վահագն Մինասյանը ծնվել է  Գյումրի քաղաքում` 1987թ. Հոկտեմբերի 8-ին:

- Ի՞նչ կրթություն ունեք:

- 1994թ.-ին սովորել եմ Գյումրիի համար 8 միջնակարգ դպրոցում, այնուհետև 96թ-ի վերջին` հոկտեմբեր ամսին, ընտանիքով տեղափոխվել ենք Երևան: 2000թ. ընդունվել եմ Շիրակացու անվան գիտակրթական համալիր, որտեղ սովորել եմ մինչև  2003թ. նոյեմբեր ամիսը, հեռացվել եմ դպրոցից, այնուհետև` տեղափոխվել եմ ուրիշ դպրոց: 2004թ. ընդունվել եմ Երևանի պետական համալսարանի ֆիզիկայի ֆակուլտետը, 2005թ.-ին զորակոչվել եմ բանակ, ծառայությունից հետո եկել և շարունակել եմ ուսումս նույն ֆակուլտետում: Սակայն ուսումս երրորդ կուրսից կիսատ եմ թողել` նեղ անձնական խնդիրների պատճառով, քանի որ իմ տեսակետները, իմ գաղափարները, պատկերացումները ընդհանուր համակարգի և պրոֆեսորադասախոսական կազմի և համալսարանի աշխատողների դիրքորոշումներն էապես տարբերվում են  իրարից: Ես նախընտրեցի հեռանալ այդ բուհից, համարելով այն ինձ համար անտանելի միջավայր: Այս տարի հեռակա կարգով ընդունվել եմ Սանկտ-Պետերբուրգի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը, որոշել եմ փաստաբան դառնալ:

-  Որտե՞ղ եք աշխատել:

- 2008-2012թ. դեկտեմբերը աշխատել եմ Բնապահպանության նախարարությանը կից շրջակա միջավայրի վրա ներգործության մոնիթորինգի կենտրոնում, ձեռք եմ բերել  շատ նեղ մասնագիտական գիտելիքներ: Դրանից հետո դեկտեմբերին իմ դիմումի համաձայն ազատվել եմ աշխատանքից` նույն պատճառով ինչ-որ  համալսարանից: Դրանից հետո  անհատական պայմանագրային համակարգով  աշխատել եմ տարբեր հիմնարկներում, մասնավորապես կատարում եմ գետերի, լճերի, ջրամբարների  ջրերի  նմուշառում` բիոլոգիական և քիմիական անալիզ:

- Կներկայացնե՞ք Ձեր ընտանիքը:

- Ապրում եմ ծնողներիս և երկու եղբայրներիս հետ: Ես ավագն եմ: Միջնեկ եղբայրս այժմ սովորում է Երևանի պետական համալսարանի քիմիայի ֆակուլտետի մագիստրատուրայում, նույնպես ծառայել է զինված ուժերում: Փոքր եղբայրս  այժմ ծառայության մեջ է, ընդունվել է  Երևանի պետական համալսարանի սոցիոլոգիայի  ֆակուլտետի սոցաշխատանք բաժինը, երկրորդ կուրսն ավարտելուց հետո զորակոչվել է  բանակ: Ծառայում է  արդեն մեկ տարի, կվերադառնա և կշարունակի ուսումը: Հայրս, մայրս քիմիկոսներ են: Հայրս այժմ աշխատում է Քիմֆիզիկայի  ինստիտուտում, որպես ավագ գիտաշխատող,  մայրս  կոնյակի  գործարանի լաբորատորիայի  վարիչ է:

- Նմանատիպ ինչպիսի՞ ակցիաների եք մասնակցել:

- Մաշտոցի պուրակում շատ քիչ մասնակցություն  եմ ունեցել: Ամենամեծ մասնակցությունս եղել է  երևի թե ապրիլի 29-ին` Մաշտոցի պուրակում  վրաններ տեղադրելու  ժամանակ: Դրանից հետո Արմանի և Անիի հետ նախաձեռնել ենք պլաստիկ շշերից նավ պատրաստելը: Փոքրիկ նավակը պատրաստեցինք, փորձարկեցինք, հաջողվեց: Միտում ունեինք ցույց տալու, որ պլաստիկ շշերը  բնությանն ահավոր մեծ վնաս են հասցնում և միտում ունեինք ցույց տալու, որ նույնիսկ աղբից կարելի է  ինչ-որ հետաքրքիր բան պատրաստել: Այնուհետև նախաձեռնեցինք «տեխնիկապես» ավելի մեծ էկոնավեր` «Թեղուտ» անվամբ, աշխատանքների  մոտ 70 տոկոսը կատարել ենք անցյալ ամառվա ընթացքում, մնացածը դեռ ընթացք չենք տվել, բայց կշարունակենք: Հետագայում մանսակցել եմ Գեղահովիտում  կառուցվող ՀԷԿ-ի կառուցման դեմ պայքարին և մեզ հաջողվեց մի որոշ ժամանակով կասեցնել ՀԷԿ-ի անօրինական շինարարությունը: Մասնակցել եմ նաև Խոսրովի արգելոցի տնօրենի ընտրության հետ կապված ընդվզումներին: Դրանից հետո մասնակցել եմ նաև նախագահական ընտրությունների ընթացքում «Վերջ ռեժիմին» խորագրով  բազմաթիվ ակցիաների: Մասնակցել եմ «չծնված» Սահմանադրության «թաղման» արարողությանը:

 -Ինչու՞ որոշեցիք մասնակցել նմանատիպ ակցիաների:

- Մղումը, որ պետք է  ի վերջո ինչ-որ բան փոխվի մեր երկրում և իրոք հանրությունը  պետք է  լինի իշխանության կրողը  և իրականացնողը:  Միշտ  է  եղել  իմ մեջ, դաստիարակությունս է եղել այդպիսին, ինչպես նշեցի հայրս գիտնական է , մասնակցել է  նաև Արցախյան ազատամարտին, բնակաբանար, դաստիարակության ընթացքում չէր կարող որոշակի երույթներ չձևավորվել իմ մեջ` կապված պետության և պետականության հետ: Ի վերջո, արդեն հասուն տարիքում հասկացա, որ կարելի  է ինչ-որ նախաձեռնություններով հանդես գալ, կամ արդեն եղած նախաձեռնությունների  մեջ մասնակցություն ունենալ:

 - Նախաձեռնության անդամներին վաղու՞ց եք ճանաչում:

- Մեծ մասին ճանաչում եմ Մաշտոցի պուրակից: Շատերի հետ մինչ օրս ընկերներ ենք, բացի այս դրսևորումներից և ոչ միայն գաղափարներով կամ հայացքներով ենք ընկերներ, այլ նաև` կյանքում, առօրյայում:

 - Ինչպե՞ս որոշեցիք մասնակցել ուղեվարձի թանկացման դեմ պայքարին:

- Փողոցներում անցկաղվող ակցիային մասնակցել եմ հենց առաջին օրվանից: Նույնիսկ հենց այդ օրը ներկանյութով «վճարում ենք 100 դրամ» ներկելու համար բերման եմ ենթարկվել ոստիկանության բաժանմունք: Դրանից հետո  կրկին շարունակել եմ իմ ակտիվ մասնակցությունը  ակցիային: Այնուհետև հուլիսի 26-ից  որպես անհատ, որպես քաղաքացի Վահագն Մինասյան հայտարարել եմ անժամկետ նստացույց Երևանի քաղաքապետարանի տրանսպորտի վարչության պետի և «Երևան Տրանս» ՓԲԸ-ի տնօրենի պաշտոնանկության պահանջով: Միտում ունենք ՀՀ-ում ի վերջո պատասխանատվության ինստիտուտի  նախադեպ ձևավորել և ի վերջո իրավական հարթության մեջ ևս պայքարի շարունակությունը տանել և  հասցնել  տրամաբանական ավարտի:

 - Իսկ ինչու՞ եք ընտրել  պայքարի նմանատիպ տարբերակ: Կարծիքներ կան, որ կարելի էր այլ տարբերակ ընտրել:

-Բնականաբար, կարելի էր այլ տարբերակ ընտրել, սակայն ինչպես հայտնի է բոլոր ընդվզումների ավարտի դեպքում հավաքվել են որևէ  կառույցի մոտ  և միայն բարձրաձայն պահանջել են: Այսինքն, հետևողականության պակաս է  եղել և շատ դեպքերում պահանջները չեն բավարարվել: Նստացույցի  տարբերակը ընտրել ենք զուտ այն պատճառով, որ տեսանելի լինենք , միշտ հանրության ներկայացուցիչներից մեկը միշտ տեսնի, որ մենք հետևողական ենք մեր պահանջներին:

 - Շատ կարծիքներ կան, որ շարժումը մասնատված է:

- Շարժումը ի սկզբանե եղել է  ապակենտրոն, այսինքն ցանկացած մարդ ի սկզբանե կարող էր  հանդես գալ առաջարկով, ապաձեռնությամբ, հավաքել թիմ և գործել ըստ իր  ծրագրի: Այդ առումով շարժումը  չէր կարող  պառակտվել, քանի որ բոլորն ազատ էին իրենց  գործողությունների մեջ:

 - Ինչի՞ հետ էր կապված ուղեվարձի 100 դրամ դառնալուց հետո  շարժման մասնակիցների պասիվությունը:

-Կարծում եմ շատերը խնդիրը համարեցին լուծված, ինչ-որ մի մասն էլ հոգնեց այդ տեմպից, մի մասն էլ միգուցե  այնքան խորը չմտան խնդրի մեջ:  Կարծում եմ շատերը  հասկանում են այս պահանջի  խորությունը և հասկանում են թե ուր կարող է  տանել  այս պահանջի կատարումը: Կան մարդիկ, ովքեր  ֆիզիկապես չեն կարողանում մասնակցել, բայց, պարբերաբար, սոցցանցերի միջոցով քաջալերում և իրենց շնորհակալություն են հայտնում: Ասեմ, որ մեզ շնորհակալություն ասելու կարիք չկա, մենք հանրության մի մասնիկն ենք:

 - Ինչու՞ եք հենց ընտրել  իրենց պաշտոնանկության պահանջը:

- Նրանք այն պաշտոնյաներն են, ովքեր ստանալով ապօրինի  հանձնարարական, նախ առարկություններ չեն ներկայացրել, խախտել են բազմաթիվ օրենքի կետեր, որոնք մենք նշել ենք, նրանք թույլ են տվել օրենքի  խախտումներ: Հանրության մեջ  այդ ժամանակ թույլ են տվել էթիկայի խախտումներ և բարոյականությունից դուրս քայլեր, մասնավորապես` հարվածել և հայհոյել են բազմիցս հավաքվածներին: Տրանսպորտի ոլորտի  պատասխանատուները, ի վերջո այս երկու անձինք են և սա շարժման պահանջի տրամաբանական շարունակությունն է:

 - Երբևէ  եղել ե՞ք կուսակցության անդամ և ինչպե՞ս եք վերաբերվում  այն խոսակցություններին, թե շարժումը  քաղաքականացվում է:

- Երբեք որևէ  կուսակցության կամ հասարակական կազմակերպության անդամ չեմ եղել և չեմ պատրաստվում լինել: Մեր սկզբունքների մեջ հատկապես կմատնանշեմ կուսակցությունների մասնակցությունն այն պարագայում, երբ իրենք իրենց կուսակցության դրոշը շահարկեն կամ առաջ տանեն, ասել է  թե, որևէ  կուսակցության դրոշ ընդունելի չէ մեզ համար: Եթե կուսակցական անհատը որպես անհատ ցանկություն կհայտնի ներգրավել մեր շարժման մեջ, մենք միայն ուրախ կլինենք, քանի որ մեր բոլոր գործողությունները  բաց են և թափանցիկ: Մեր շարժման մասնակիցների միջև չկան լիդերներ, բոլորի խոսքը կշիռ ունի, բոլորի ձայնը լսելի է և բոլոր որոշումները կատարվում են միայն բոլորի համաձայնությամբ: Եվ կուսակցությունների հետ դրոշի առկայության պայմաններում չենք աշխատում:

 - Ինչքա՞ն է  դեռ շարունակվելու նստացույցը: 

- Նստացույցը շարունակվելու է  դեռ այնքան ժամանակ, քանի դեռ մեր պահանջներըւ  չեն կատարվել:

 

Հարցազրույցը   վարեց` Նաիրա Հովհաննիսյանը