Մինչ Կրեմլի և Միացյալ Նահանգների միջև լուրջ մարտեր էին ընթանում գլոբալ բեմում, իսկ Նավալնին թափահարում էր իր հողմաղացների թեւերով երկրի ներսում, ռուսական պաշտոնեության սիրելի բառը օգտագործելով՝ պիպեցը, ինչպես միշտ, մոտեցավ աննկատ: 2021 թ. Ապրիլի 24-ին Նախագահ Բայդենը որոշեց փակել հայկական բարձրավոլտ շղթան, որը ժամանակին՝ 1988 թ.-ին, արդեն օգտագործվել էր Հարավային Կովկասը վերաձեւելու նպատակով։
Այս անգամ հայերին տրվեց, հավանաբար, վերջին հնարավորությունը դերակատարություն ունենալ ռուս-թուրքական փաթերնից կամ կարծր կաղապարից դուրս, որն արդիական է արդեն երկու դար և հանգեցրել է մարդկանց ու տարածքի աներևակայելի կորուստների: Այս հանգամանքը Կրեմլում ակնհայտ խուճապ է առաջացնում: Այլ բանով չես բացատրի Ռուսաստանի բարձրագույն ղեկավարության կողմից հայ ժողովրդի և նրա պետության վրա աննախադեպ հարձակումը:
Որքան էլ գարշության զգացումը մեծ լինի, անհրաժեշտ է մեջբերել ՌԴ Նախագահ Վլադիմիր Պուտինի պաշտոնական խոսնակին: 2021 թվականի ապրիլի 28-ին ռուսական Առաջին ալիքին տված հարցազրույցում նա ասաց հետեւյալը. «Կարծում եմ, որ Վաշինգտոնի կողմից ահա ցեղասպանության ահա այդ ճանաչումը ավելի մեծ չափով, ամենայն հավանականությամբ, դա գազարի և մտրակի սիրված խաղի բաղկացուցիչ մասն է: Դա ոչ հայ ժողովրդին համակրելու ցանկություն է, ոչ էլ Օսմանյան կայսրության պատմությունը, Հայաստանի պատմությունը խորունկ հասկանալու ցանկություն »: ՏԱՍՍ գործակալության և մյուսների ճնշող մեծամասնության մեջբերման ավարտը:
Եկեք չանտեսենք «սա» և կրկնակի «ահա» ցուցականների հնգակի օգտագործումը, որոնք բացահայտում են տալիս կարծիքի աղբյուրի կողմից խոսքի օբյեկտի նկատմամբ արհամարհանքի ծայրահեղ աստիճանը: Արհամարհանքի օբյեկտը Հայոց ցեղասպանության ճանաչումն է: Նկատենք նաև զգուշավոր «Կարծում եմ … ավելի մեծ չափով» և վստահ «դա անբաժանելի մասն է» համադրությունը, որը ցույց է տալիս Վլադիմիր Պուտինի հեռարձակվող կարծիքի եթերի համար ընդունելի ձևակերպման խոսնակի մտատանջությունը:
Ո՞րն է բարձրագույնի կարծիքը: 1) Հայերը խաղի համար հարմար առարկա են: 2) ցեղասպանության ճանաչումը համարժեք է «Օսմանյան կայսրության և Հայաստանի պատմությունը խորապես հասկանալու» դժկամությանը:
