Մեկ անգամ էլ նայեցի վահան մարտիրոսյանի մամուլի ասուլիսը...
Ինձ տանջող հարցեր կային: Էդ անասունը, որին ճանաչել և որի հետ երկու-երեք անգամ սուրճ եմ խմել, հայտարարեց, որ իր նկատմամբ քրեական գործ էր հարուցվել, որի շրջանակներում, իբրև խափանման միջոց, ընտրված էր երկրից չհեռանալը: Հետաքրքրիր է, եթե կար նման որոշում, ինչպե՞ս է նա կարողացել լքել Հայաստանի տարածքը...
Մյուս հարցը, ե՞րբ հայտնվեց այդ անասունը Ադրբեջանում:
Այն ժամանակ, երբ ԵԽԽՎ-ում ընդունվեց հայտնի բանաձևը Ադրբեջանում մարդու իրավունքների վիճակի մասին:

Չի՞ նշանակում այս ամենը, որ այդ չորքոտանին տարիներ շարունակ սպասարկել է ադրբեջանական շահերը, եղել է Ադրբեջանի գործակալը Հայաստանում, և նրան կանչեցին այն ժամանակ, երբ հարկավոր էր ստեղծել հակակշիռ, իբր հիմնավորել, որ Հայաստանում ավելի վատ է վիճակը, քան՝ Ադրբեջանում...

Կարող եմ ենթադրել, որ սա ,,փայլուն օպերացիա,, էր Ադրբեջանի կողմից... Իհարկե, էդ չորքոտանու ,,փաստարկները,, որևէ քննադատության չեն դիմանում, ծիծաղելի ու ողորմելի են, սակայն Ադրբեջանը փորձեց արդարացնել իրեն՝ էս ընկեցիկի միջոցով...
Ուրեմն, խե՜ղճ Ադրբեջան, որ իր միջազգային հեղինակությունը ստեղծելու համար դիմում է վահան մարտիրոսյանին...

Գոնե ես գիտեմ սրա գրպանահատի էության, մանր գողությունների մասին... Եթե Ադրբեջանը ինքնահռչակ մեկին ընդունում է որպես ,,մարդու իրավունքների պաշտպան, հասարակական և քաղաքական նշանավոր գործիչ,,՝ չիմանալով, որ դրանով իսկ ծիծաղելի է դառնում՝ այլևս ասելիք չունեմ:
Սակայն, սա չի նշանակում, որ մենք պետք է լռենք:
Անհրաժեշտ է բոլոր միջազգային լրատվամիջոցներով ցույց տալ այս ընկեցիկի իրական դեմքը, գուցեև ,,պեղել,, սրա ծագումնաբանությունը, չէ՞ որ այս ընկեցիկը կարող էր նաև որևէ ազերիի թողած հետքը լինել...

Նրա ոչ կենսաբանական մայրը, կարծում եմ, կարող է հուշել, թե որտեղից է էս անասունը հայտնվել իր տանը...

Լևոն Մութաֆյան` ֆեյսբուք