Երեկ մի պատմություն իմացա.
Պարզվում ա՝ լարված օրերին գնդապետ Ամիրխանյանն էլ էր վիրավորվել. կողքը եղած պայթյունի ալիքի հետևանքով ոտքի կոտրվածք էր ստացել. բանի տեղ չէր դրել.
այդ բոլոր օրերին ուռած ոտքով առաջնագծում էր, զինվորի հետ, իրան հավասար.
ու տենց 5 օր, մինչև իրենց մոտ այցելած Բագրատ Սրբազանը կռվով համոզել էր բժիշկի գնալ՝ պարզվել էր կոտրվածք ա.
Վերջը՝ հասկանու՞մ եք կոտրված ոտքով 5 օր պատերազմ վարելն ի՞նչ ցավ ա. ընդ որում ոչ թե շտաբից ու ռացիայով կռվելը, ոնց սովոր են ադրբեջանցի հրամանատարները, այլ առաջնագծում. միշտ.
Հրամանատար ջան, պատիվ ունեմ.
Յանա Շախրամանյանի ֆեյսբուքյան էջից: