Արարատյան հայրապետական թեմի առաջնորդ Նավասարդ Կճոյանն գործող իշխանության անքակտելի մասն է: Նրան կարելի է հանդիպել իշխանության, մասնավորապես Հանրապետական կուսակցության գրեթե բոլոր միջոցառումներին, կուսակցական համագումարներին, բացառությամբ գործադիր մարմնի նիստերից նա ամենուր լինում է: Այստեղ դեռ չի գալիս: Գաղտնիք չէ, որ, քաղաքական հետաքրքրություններից բացի, հոգեւոր հովիվն ապրում է աշխարհիկ իշխանությանը հատուկ վայելքներով: Նա էլ, ինչպես բարձրագույն պաշտոնյաներն ու օլիգարխները, ունի աշխարհիկ գանձեր: Իսկ ի՞նչ իրավիճակ է հովվի հոգում, կա՞ն  արդյոք այնտեղ գանձեր, փորձեցինք պարզել երեկ Հաղթանակի զբոսայգում, երբ տոնի առթիվ վետերանների ու Հովիկ Աբրահամյանի հետ ստիպված էր ճաշակել աղքատների կերակուր:

- Սրբազան, մեր երկրում տիրող վիճակը՝  արտագաղթը, կեղծված ընտրությունները Ձեզ՝  որպես հոգեւոր հովվի ,  հուզո՞ւմ են:

- Ինձ էդպիսի հարցեր մի տուր՝ ընտրություններ եւ այլն…

- Երկրի վիճակը, արտագաղթը հուզո՞ւմ են:

- Երկրի վիճակը՝ ինչպես բոլոր մարդիկ, էնպես էլ՝ ես:

- Դուք ինչպե՞ս…

- Ինչպես դու ես անհանգստանում, էնպես էլ՝ ես:

- Սրբազան, Սահմանադրությամբ պետությունն անջատ է եկեղեցուց, բայց տպավորություն է, որ հոգեւոր դասը քաղաքականության մաս է կազմում, քաղականացված է:

- Այդ տպավորությունը սխալ է…

- Պարբերաբար մամուլում գրվում է Ձեր ահռելի ունեցվածքի մասին, մինչդեռ ժողովուրդը…

- Ի՞նչ ունեցվածքի, ոսկիների՞:

- Օրինակ, թանկարժեք «Բենթլիի:

- Մեքենան ի՞նչ ա, դատարկություն, էդ իրանց համար գանձ ա, ինձ համար՝ սովորական բան:

- Եվ Դուք հոգեւորական եք ու ունեք այդ սովորական բաները…

- Բայց ես հերքե՞լ եմ, որ ունեմ:

- Ձեզ որտեղի՞ց, նվե՞ր եք ստացել, գնե՞լ  եք…

- Բայց ես դա չեմ հերքել, ես դա չեմ համարում գանձ, ովքեր ասում են գանձ, իրենց համար է գանձ, ինձ համար սովորական բան է:

- Իսկ Ձեր համար ի՞նչն է գանձ:

- Բայց ինչո՞ւ ես զարմացել, դա գա՞նձ ա…. Դե ուրեմն վերջացավ, սովորական բան ա:

- Ամեն դեպքում, աշխարհիկ գանձերը Ձեզ հետաքրքրում են, ինչպես բարձրաստիճան պաշտոնյաներին, չէ՞…

- Ինձ մտահոգում է Ձեր այդպիսի մտածելակերպը:

- Իսկ ես ինչպե՞ս պետք է մտածեմ:

- Ուղիղ, անկեղծ:

- Ես անկեղծ մտածում եմ, որ մեր հոգեւոր առաջնորդները հետաքրքրված են աշխարհիկ վայելքներով, շքեղ կյանքով, ձգտում են գանձերի, ինչպես մեր քաղաքական այրերը:

- Իսկ ես մտահոգված եմ, որ դու այդպես ես մտածում:

- Այդպես մտածում են բոլորը՝ տեսնելով Ձեր շքեղ «Բենթլին»:

- Ուրեմն դա Ձեր աշխարհայացքի աղքատությունն է, որ Դուք դա համարում եք գանձ, իսկ ես համարում եմ, որ դա ոչինչ է: Դուք ուզում եք ճանճից փիղ սարքեք:

- Արտագաղթը, օրինակ, Ձեզ մտահոգո՞ւմ է:

- Իսկ դու ցույց տուր մի մարդ, որն անհանգստացած չի:

- Այդ դեպքում ինչո՞ւ չեք հորդորում իշխանությանն այնպես աշխատել, որ չդատարկվի երկիրը:

- Էդ հարցով դիմիր պաշտոնյաներին, էսօր տոն ա, եկել ես, հարցազրույց ես անում… ավելի հետաքրքիր հարցեր չկա՞ն:

- Օրինակ, որո՞նք են հետաքրքիր հարցերը:

- Օրինակ, դու կարող ես ամուսնանալ, սիրել,  երեխաներ ունենալ:

- Դա իմ անձնական կյանքն է, դրանից ես եմ օգտվում կամ տուժում, ժողովուրդը չի տուժում: Ձեզ մտահոգո՞ւմ է մեր ժողովրդի վիճակը:

- Քո անձնական խնդիրն ինձ մտահոգում ա՝ որպես հայ աղջիկ, էդքան բան:

- Իսկ աղքատների խնդիրնե՞րը:

- Հոգով աղքատներինն ավելի ա հետաքրքրում, էս գրի ու ընդգծի:

- Մեր հոգեւոր առաջնորդները հոգո՞վ են հարուստ, թե՞ ունեցվածքով:

- Հոգեւոր աղքատությունն ինձ ավելի ա մտահոգում, քան նյութականը:

- Իսկ Դուք հոգո՞վ եք ավելի հարուստ, թե՞ ունեցվածքով:

- Բնականաբար, հոգով:

- Հոգով հարուստ լինել, ըստ Ձեզ, ի՞նչ  է նշանակում:

- Հոգեւոր, բարոյական, իմացական արժեքների պատկանելն է նշանակում հոգով հարուստ մարդ:

- Այդպիսի քարոզներով դիմո՞ւմ եք մեր իշխանավորներին:

- Դա մարդկային հատկանիշ ա, իշխանավոր լինի, ոչ իշխանավոր, տարբերություն չկա, դա մարդու կերպարից ա գալիս, կապ չունի՝ իշխանություն ունի, թե չունի, անհատական է:

- Իսկ ովքե՞ր այսօր իշխանություն ունեն, սրբազան, հոգով հարուստնե՞րը, թե՞ աղքատները:

- Իրական իշխանությունը չի երեւում ով ունի, որովհետեւ երկնքից ա, էդ պիտի էությամբ զգաս, ես նկատի չունեմ աթոռները… պետությունն ազգին է պատկանում:

- Իսկ ո՞վ է ղեկավարում պետությունը:

- Պետությունը ղեկավարում են ձեր ընտրած մարդիկ…

- Ասում են՝ ընտրությունը կեղծվել է:

- Արդեն մտնում ենք քաղաքական դաշտ, ես չեմ ուզում պատասխանել էդ հարցին՝ կեղծվել են, ո՞ւմ համար, ո՞նց…

 

ՀԳ — Ուշագրավն այն է, որ ցոփ ու շվայտ կյանքով ապրող հոգեւոր հովվի իդեալը 5-րդ դարի եկեղեցում ճգնող հոգեւորականությունն է: «5-րդ դարի հոգեւորականությունն իմ իդեալն ա, գնացեք-տեսեք ինչպես է, ու ինձ կհասկանաք»,-դիմեց մեզ Կճոյանը: Մեր հակադարձմանը, թե հիմա իրենց՝ հոգեւոր այրերի  հայացքներն ու ապրելակերպը ո՞ր դարին են համահունչ, ասաց. «Եթե կուզենաս՝ հիմա պրոբլեմների մեջ ա…. ազգն ա հոգեւոր, հոգեւորին ազգից տարանջատում եք… էդպիսի բան չկա»:

hraparak.am