Ներկայացնում ենք «Առավոտ» թերթի խմբագրականից մի հատված.
«Հայաստանում դժվար չէ իմանալ, թե ազդեցիկ դեմքերից ով ինչ է մտածում, որովհետև այդ դեմքերն անեն բազմաթիվ ոչ պաշտոնական «խոսնակներ»։ Նման մոտիվներ էի ես զգացել նաև այն ժամանակ, երբ Կարեն Կարապետյանը հրաժարական էր տվել քաղաքապետի պաշտոնից։ Սկզբում «դրայվ» կար, հետո կորավ՝ չգիտես որտեղ։ Բայց եթե մարդը համաձայնում է որևէ պետական պաշտոնի, նա պետք է մինչև վերջ պայքարի՝ իր գաղափարներն իրականացնելու համար։ Եթե Պողոսը կամ Պետրոսը նրան խանգարում են, ապա նա կամ պետք է նրանց համոզի, որ սխալ են, կամ հասնի նրանց պաշտոնանկությանը, կամ էլ, այո, հրաժարական տա, բայց՝ հրապարակավ բացատրելով, թե որն էր իր գործընկերների սխալը։ Ոչ թե հեռանա «անձնական պատճառներով»՝ նեղացածի տպավորության թողնելով։
Ակնհայտ է, որ օլիգարխիան խանգարելու է նաև Կարեն Կարապետյանին՝ նա «յուրային չէ», որովհետև ոչ թե հայկական, այլ ռուսական օլիգարխիայի ներկայացուցիչ է։ Բայց բոլոր դեպքերում նրա պաշտոնավարման հետ կարելի է որոշակի հույսեր կապել միայն այն դեպքում, եթե նա մի քանի ամսից չնեղանա և չգնա՝ «խոսնակների» միջոցով բողոքելով, թե նրա փայլուն ծրագրերի իրականացմանը խանգարել են։ Չէ՝ որ մենք դարձյալ գործ ունենք միանգամայն չափահաս և փորձառու անձնավորության հետ»,–գրում է թերթի խմբագիրը։
Ավելի մանրամասն կարդացեք թերթի այսօրվա համարում:
Սուրեն Չախալյան․ Ցավոք, ֆուտբոլը դաժան է, մեկ սխալը բերում է այսպիսի արդյունքի 
