«Ըլնըմ ա չի ըլնըմ Նիկոլի թվի մի գեղ ա լինըմ: Էդ գեղըմը մի գրիչ չի ըլըմ: Մի օր մի դատավոր ա ըլըմ, գալիս ա գեղապետի կուշտը, ասըմ ա առ՝ էս գրիչն առ, թող ժղովուրդդ անգրագետ չմնա: ՀԱմ էլ էդ գրիչը հասարակ գրիչ չի, թանգաբազար ա: Համա սանց հետո էլ գոմս խուզարկես ոչ: Սաղ անասունը վախից կտորվըմ ա, սատկըմ ա: Գեղապետը գրիչը վերցնըմ ա, դընըմ ջեբը գընըմ: Ժամանակ ա անցնըմ, պարզվըմ ա, էդ գրիչը հասարակ գրիչ չի, կախարդական փայտիկ ա»,- գրիչի մասին իր հեքիաթի մեջ պատմում է Սերգեյ Դանիելյանը: