Ռեգինյե Պրազյանը իր ֆեսբուքյան էջում գրել է.

Չմեռա՝ առավոտ շուտ Արթուր Աբրահամի ամոթանքին էլ արժանացա
Մի նամակի պատմություն շարքից!

Իսկ պարզություն մտցնելու համար ասեմ, որ շատ բարկացած էի, երբ տեսա բոլոր անգլերեն ու գերմաներեն լեզուներով գրառումների մեջ հայտնվեց մեր զինվորներին սատարող գրառումը, որը գրված էր այնպես, որ օտարերկրյա հետևորդը շատ մեծ ցանկության դեպքում էլ չէր կարողանա թարգմանել։

Հասկանում եմ, որ թուրք և ազերի շատ հետևորդներ ունեցող հայտնիներ ունենք, բայց ափսոսում եմ, որ դրանց չկորցնելու խաթր թաքուն տեքստերով են սատարում։

Չնայած անհարգի ամոթանքների էնպես չի, որ իմ հարգանքը պակասեց պարոն Արթուրի հանդեպ, բայց այնուամենայնիվ ասեմ, որ ճիշտ կաներ Երևանի փողոցներով շրջեր ու կհասկանար ամոթանք ում է պետք տալ։ Ֆեյսբուքյան օգտատերերից բացի, ես իրական կյանքում երբեք արժանացած չկամ որևէ մեկի ամոթանքին։

Երբեք չեմ ունեցել այնպիսի վարքագիծ, պահվածք կամ խոսելաձև որի համար ամոթանքի կարժանանայի։

Իմ առօրյա խոսելաձևն էլ առանց ժարգոնային բառերի է, որի մասին կերազեին շատ խայու գենը պահող և իր ասած բառը չօգտագործող աղջիկներ։

Նամակիս իմաստը պետք է որ հասկանալի լիներ, բայց սլաքները ուղղվեց «խեռոս» բառի վրա։

Այդպես Քոչարյանի աջակիցներն են դիմում նրան և վանկարկում ամեն նրան տեսնելիս!!!