Քանի որ մի քանի օր է, ինչ դուրս եմ եկել Բաղրամյան պողոտայի հայտնի դեպքերի լարված հոգեվիճակից, ուզում եմ արդեն թարմ մտքով կարծիքս հայտնել......)) Նախ՝ արդեն կարոտել եմ այնտեղի ընդհանուր դրական մթնոլորտը)))), այնտեղ ես տեսա մարդկանց ոգիներ, որոնք երբեք չէի տեսել.... երիտասարդների, թեկուզ անփորձ, սակայն ազնիվ ու համառ միտք տեսա նաև..... Նաև կային մարդիկ, ովքեր այդքան էլ առաջադեմ չէին, բայց 2 օրից նրանք նույնպես դարձան այդ չքնաղ տեսարանի կարևոր գույներից մեկը.... Միջազգային լրատվամիջոցների լրագրողները զարմացած էին ու հիացած ցույցի այս նոր տեսակով, underground տեսակով....
Պոզիտիվ էր ամենուր... Նկատեցի նաև, թե ինչքան են մարդիկ սիրում ինձ...))) Ու մտածում էի՝ երանի իսկապես արժանի լինեմ ու երբեք հուսախաբ չանեմ։ Այնտեղ գտնվող յուրաքանչյուրը բավարարված էր ու հաղթած, հաղթած նախ ինքն իրեն, իր վախերը, իր հիասթափությանը, իր անորոշությանը, իր անառողջ կարծրատիպերը... Մի խոսքով, հայն այնտեղ հաղթել էր իր գաղջ կյանքին... Ու այդ ոգին այլևս բնակվում է Հայաստանում... և նրան հնարավոր չէ սպանել, ծեծել, բանտարկել, վախեցնել, գնել, փչացնել...
կամ արտաքսել.... իսկ ցույցից դուրս, փողոցում ես հանդիպում էի տարբեր, տարբեր մարդկանց, ովքեր չէին թաքցնում իրենց աչքերի փայլը, որտեղ արտացոլված էր Հայաստանի լուսավոր ապագան... Սիրում եմ հային... Հ.գ... Մենք ռեսուրս ունենք ամեն ինչ սկսել մաքուր էջից։ Կուզեի այնտեղ տեսնել Հայաստանի, Ռուսաստանի, Ադրբեջանի, ԱՄՆ-ի, Ուկրաինայի, Եվրոմիության դրոշները....
Հովհաննես Ազոյան՝ ֆեյսբուք
