Ավելորդ քաշը շաքարախտի զարգացման ամենագլխավոր գործոնն է, իսկ նիհարելը կարող է կանխել կամ նույնիսկ նպաստել հիվանդությանը հաղթելուն: Այս եզրակացությանն են հանգել Մեծ Բրիտանիայի Քեմբրիջի համալսարանի և Իտալիայի Միլանի համալսարանի գիտնականները, ասվում է EurekAlert կայքում հրապարակված մամուլի հաղորդագրության մեջ:

Հետազոտողները վերլուծել են բրիտանական բիոբանկի 445 765 մարդու տվյալները, որոնց միջին տարիքը 57,2 է եղել: 2-րդ տիպի շաքարախտի զարգացման վտանգը գնահատվել է 6.9 միլիոն գեների և մարմնի զանգվածի ինդեքսի (BMI) հիման վրա: Մասնակիցները բաժանվել են հինգ խմբի՝ հիմնվելով գենետիկ հակումների և ևս հինգ խմբի՝ մարմնի զանգվածի հետ կապված ռիսկի հիման վրա:

Կամավորներին հետևել են մինչև միջինը 65,2 տարեկանը: Այս ընթացքում 31 298 մարդու մոտ զարգացել է 2-րդ տիպի շաքարախտ: Միևնույն ժամանակ, ամենաբարձր BMI ունեցող խմբի մասնակիցների մոտ շաքարախտի վտանգը 11 անգամ ավելի բարձր է եղել, քան ամենացածր ցուցանիշ ունեցող խմբում: Այս հարաբերակցությունը պահպանվել է անկախ գենետիկ ռիսկի մակարդակից, հետևաբար, պարզվել է , որ մարմնի քաշը շաքարախտի զարգացման ավելի ուժեղ գործոն է, քան գենետիկ հակումը:

Շաքարային դիաբետի դեպքերից շատ դեպքերում կարելի է խուսափել`պահպանելով BMI- ն շեմից ցածր: Դա անելու համար հարկավոր է պարբերաբար գնահատել մարմնի քաշի, հասակի և արյան մեջ շաքարի մակարդակի հարաբերակցությունը: Ուսումնասիրությունը նշում է, որ հնարավոր է նաև ազատվել շաքարախտը վաղ փուլերում նիհարելով, նախքան անդառնալի վնասը: