Զրուցում եմ ժամկետային ծառայողի հետ, որ ծառայում է որպես հետախույզ...
- Զարմանում եմ պարոն Զաքարյան, էդ թուրքերը ո՞նց են իմանում, որ մեզ հանել են ու որ պոստից: Ամեն անգամ որ դիվերսիա է լինում մեզ հանած են լինում էդ պոստից...
- Շատ պարզ ու հասարակ ձևով էլ իմանում են տղա ջան, հենց ձեզ պոստերից հանում են զանգում եք տուն մի 50 հոգի ու ասում որ ձեզ պոստերից հանել են, երբ են հանելու, որ պոստից և այլն և այլն... Պարզ չի՞ որտեղից են իմանում «Մամ, բարլուս, մեզ էսօր ստուց հանում են, մեկ էլ կարողա մի շաբաթից գանք... Չէ դե, խախանդա դրա համար... Հա լավ եմ մամ ջան, դե զանգի Մանուշ տոտային ասա, որ իրա տղեն էլ ... պոստումա իրանց էլ են հանում, ոբշմ վաղը կհասնեմ չաստ կզանգեմ...» Այ սենց խոսում եք դրանք էլ ուշադիր լսում են...
Մտածեց, մտածեց էդ զինվորը, ու տխուր հայացքով նայեց ինձ ասած, « հենց մեզ հանեցին, մյուս օրը դրանք մտան ...ին խփեցին, ախր... Դուրսա գալիս որ մենք...
- Հա, տղա ջան ինչ որ տեղ տենց է դուրս գալիս, լավ չի չէ՞
- Չէ, պարոն Զաքարյան, հեչ լավ չի...
Իր ֆեյսբուքյան էջում գրում է Արշակ Զաքարյանը: