Հակառակորդը շարունակում է խախտել հրադադարը- մենք սկսել ենք սովորական ընդունել դա:

Աշխարհը շարունակում է ղումար խաղալ Արցախի հարցի վրա- մենք սկսել ենք սովորական տանել դա:

Մեր մշակույթը նվազել, բարակել թել է մանում-մենք արդեն ընդունում ենք, որ դե հիմա էդպես է, անխուսափելի է:

Երկրի տնտեսությունը գլորվում է անդունդը-մենք թևաթափ տրամադրվում ենք սովորել ավելի սոված ապրելուն:

Մեր երկրի անկախությունը օր-օրի դառնում է վիրտուալ- մենք գնում ենք սահմանադրական փոփոխություններով ավելի լիբերար ժողովրդավարություն ունենալու:

հ.գ. Կարող է, այնուամենայնիվ, զադնի դնենք ու գոյապահպանման բնազդի հետևից գնանք? Կարող է, այնուամենայնիվ, փրկությունը մեզ հրամցվող ՃԱՆԱՊԱՐՀՆԵՐՈՎ հակառակ գնալն է?

Գոռ Լալայանի ֆեյսբուքյան էջից: