«Կեցե Հայաստանը, Հայաստանի քաղաքացիներն ու հայ ժողովուրդը: Ես անուղղելի օպտիմիստ եմ, ամեն ինչ լավ է լինելու: Ու չկա հին ու նոր Հայաստան, Հայաստանը մեկն է: Հայկը երբեք չի կարող պարտվել Բելին», երեկ ԱԺ-ին իր հրաժեշտի ելույթում հայտարարեց ԱԺ փոխնախագահ Էդուարդ Շարմազանովը:

Դա շքեղ հրաժեշտ էր ԱԺ-ին, Հայաստանի ներկայիս իրավիճակի շքեղ նկարագրություն եւ խոստովանություն-արձանագրում:

Հայկը մերժեց Բելին ու իր ժողովրդով լցրեց Արարատյան երկիրը, իսկ երբ Բելը որոշեց նրան հնազանդեցնել, նա կռվեց ու սպանեց թշնամուն: Հայկը հայ ժողովուրդն է, որը հաղթեց Արցախյան պատերազմում, մերժեց ու վերացրեց Հայաստանի իշխանությունը յուրացրած վարչակարգին ու հայտարարեց իր իրավունքների մասին:

Բելը Հայաստանի թշնամին է՝ ընդհանրական առումով՝ ոտքերը վերմակի չափով մեկնելու, համակերպվելու, օտարին հնազանդվելու խորհրդանիշը, որն իր հերթին ծնում է հանրային-պետական արատներ ու դեգրադացիա՝ կոռուպցիա, իշխանության յուրացում եւ այլն:

Ինչո՞ւ մեր էպոսը չդարձան Հայկի, կամ Տորք Անգեղի ավանդապատումները, որոնք կրում են հայկական էքսպանսիայի, անկախ պետականության, հայկական իրավունքների գաղափարաբանությունն այստեղ, այս պահին ու հավիտյանս: Փոխարենը՝ մեր էպոսը Սասնա Ծռերն են, որտեղ այս ամենը չկա, որտեղ ժողովուրդը սպասում է փրկչին:

Շարմազանովը, որպես պատմաբան, ահռելի անելիք ունի այս ոլորտում:

Իսկ Հայկը երբեք չի պարտվելու Բելին:

 Նյութի աղբյուրը՝ Lragir.am