Զանգեցի և շնորհավորեցի Լեոյին... Նազենի Հովհաննիսյան

Զանգեցի և շնորհավորեցի Լեոյին.. ։) իսկ եթե լուրջ, կարծում եմ նա կլիներ ու կմնար միակն իր թռիչքի մեջ, որը թռչում էր ՝ զգալու հաճույքը, ինչպես Ջոնաթան Լիվինգստոն ճայը, (ոչ թե մյուս «ճայերի» նման կեր հայթայթելու համար), եթե չունենար դեղին մարդուկին՝ մեծ գրողի անունով։ Խաղացողը ( թող լինի դերասան) իրերի ու երևութների հաջորդականության, հանգամանքների ու հավերժական պրոցեսի փնտրտուքով պիտի մնա...

Ստորև հիշեցնում եմ Ստինգի երգի խոսքերը, և հղում անում նրա հարցազրույցներից մեկին։

...Sting (from a 1993 promotional interview): "I wanted to write about a card player, a gambler who gambles not to win but to try and figure out something; to figure out some kind of mystical logic in luck, or chance; some kind of scientific, almost religious law. So this guy's a philosopher, he's not playing for respect and he's not playing for money, he's just trying to figure out the law - there has to be some logic to it. He's a poker player so it's not easy for him to express his emotions, in fact he doesn't express anything, he has a mask, and it's just one mask and it never changes." (thanks, Monica - London, England)

He deals the cards as a meditation
And those he plays never suspect
He doesn't play for the money he wins
He don't play for respect...
He deals the cards to find the answer
The sacred geometry of chance...