Հունվարի 7-ին լրանում է նշանավոր հայ բանաստեղծ, քնարերգու և հասարակական-քաղաքական գործիչ Վահան Տերյանի մահվան 100-րդ տարելիցը:

Ջավախքի Գանձա գյուղում ծնված Տերյանը բուռն ստեղծագործական ու հասարակական կյանքով ապրեց:

Նա բացառիկ դեմք է 20-րդ դարի հայ պոեզիայի պատմության մեջ: Վ.Տերյանն իր պոեզիայով բերեց նոր մտածողություն ու պատկերային համակարգ, նոր գրական լեզու: Նա առաջինն էր, որ արևելահայ բանաստեղծության մեջ դասական մակարդակի հասցրեց շարքերով գրելու սկզբունքը:

Վ. Տերյանը նաև ակտիվ քաղաքական գործիչ էր: Եվ եթե նրա ստեղծագործական էջերն ուսումնասիրված են, ապա մինչ այժմ չբացահայտված ու մութ են նրա հասարակական- քաղաքական կյանքի շատ դրվագներ:

Տերյանի ծոռը՝ Գևորգ Էմին-Տերյանը մի առիթով ասել էր. «Մենք ոչինչ չգիտենք Տերյանի գործունության մասին Բրեստ-Լիտովսկում: Այնինչ՝ կա հուշագրական ժառանգություն, օրինակ՝ դաշնակցական հեղինակների հուշեր կան, որ մինչ Բրեստ-Լիտովսկ գնալը Տերյանը Պետերբուրգում խորհրդակցություն է ունեցել Դաշնակցության ղեկավարի և մի քանի հայ գեներալների, տարբեր քաղաքական ուժեր ներկայացնող հայերի հետ»:

Այնպես որ, գուցե ապագայում նոր բացահայտումներ ի հայտ կգան մեծ բանաստեղծի հասարակական-քաղաքական գործունեության վերաբերյալ, և կբացվեն որոշ փակագծեր, թե այդ ի՞նչ հանձնարարությամբ էր նա 1920 թվականին Մոսկվայից մեկնել Միջին Ասիա և ճանապարհին՝ հեռավոր Օրենբուրգ քաղաքում վախճանվել:

Երևանի Օղակաձև զբոսայգում՝ Մոսկովյան, Իսահակյան և Տերյան փողոցներին հարող հատվածում 2000թ. տեղադրվել է բանաստեղծի արձանը: Քանդակագործը Նորայր Կարգանյանն է, ճարտարապետը՝ Համլետ Խաչատրյանը: