Ադրբեջանցի գրող Ակրամ Այլիսի «Քարե երազներ» սիրավեպը մեծ աղմուկ բարձրացրեց ադրբեջանական հասարակությունում: Վեպն ունի հետևյալ նախաբանը. «Նվիրվում է իմ հայրենակիցներին, որոնք իրենց հետևից չողբած ցավ թողեցին»:

Հունվարի 31-ին նրա տան մոտ բողոքի ակցիա անցավ, որի մասնակիցները գրողին հայ կոչեցին և պահանջեցին հեռանալ քաղաքից:

Regnum կայքը խոսել է ադրբեջանցի գրողի հետ իր սիրավեպի, ապագայի վերաբերյալ պլանների մասին:

Ներկայացնենք այդ հարցազրույցից հատվածներ:

-Ձեզ վրա ճնշում են գործադրում: Դուք երբևէ մտածե՞լ եք, որ դա կարող է ստիպել Ձեզ հրաժարվել գրական գործունեությունից:

-Ես երբեք չեմ զբաղվել մի բանով, որից կհրաժարվեմ: Ես երբեք չեմ թաքցրել իմ կարծիքը հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների, Լեռնային Ղարաբաղի հարցի վերաբերյալ: Ես չեմ փոխի իմ դիրքը և միշտ հանդես կգամ հօգուտ խաղաղության, ընկերության, երկու երկրների միջև բարի հարաբերություններին: Ինչպես որ դա նախկինում եղել է և հիմա պակասում է:

-Դուք գրող եք, հետևաբար մտածող: Ի՞նչ միջոց եք առաջարկում Հայաստանի և Ադրբեջանի հարաբերությունների կարգավորման համար:

-Դուք ինձ քաղաքականությունից եք հարցնում, բայց ես չեմ զբաղվում դրանով: Ես չեմ կարող ասել քաղաքագետներին ինչպես և ինչ անել: Միակ բանը, որ ես ցանկանում եմ, այն է, որ նրանք չխառնվեն իմ արվեստին:

-Կցանկանայի՞ք Հայաստան այցելել:

-Աստված տա ամեն ինչ հարթվի, շատ մեծ հաճույքով կտեղափոխվեի Երևան: Կարելի էր շատ միջոցառումներ կազմակերպել, Հայաստանի և Ադրբեջանի մշակույթի ոլորտի ներկայացուցիչների հանդիպումներ: Մենք խոսելու և քննարկելու շատ բաներ ունենք: Եթե հնարավորություն ունենամ, անպայման կգնամ:

-«Քարե երազները» սկսվում են «Նվիրվում է իմ հայրենակիցներին, որոնք իրենց հետևից չողբած ցավ թողեցին» նախաբանով: Դուք շա՞տ հայ ընկերներ ունեք, որոնց կարիքը զգում եք:

-Ես շատ հայ ընկերներ և մտերիմներ ունեի, նրանցից շատերն արդեն մահացել են: Հատկապես Հրանտ Մաթևոսյանի կարիքն ունեմ: Ես կուզենայի ևս մեկ անգամ նրան հանդիպել: